Vanaf kinds af aan is fotograferen mijn passie. Ik ben aangestoken door mijn vader, waar ik jaren geleden samen mee in de doka zat en het 'gevangen' licht zag verschijnen op papier. Door de jaren heen heeft het in meer en in mindere mate mijn aandacht gehad. Maar sinds de digitalisering in de fotografie heeft het fotograferen mijn volle aandacht. Het houdt me dagelijks bezig, in het jaar 2009 heb ik Fotografie Ronald Lowijs opgericht.
Ik ben voortdurend opzoek naar onderliggende vragen, de betekenis van iets in een groter geheel. Mijn waarheid van een beeld op de wereld. Dit wil ik laten zien. Ik wil de kijker zeggen dat mijn beeld een verhaal vertelt. Wat de kijker mogelijk raakt, wat wordt opgeslagen en mogelijk nog eens te binnen schiet. Ik vind het belangrijk dat mijn foto's een verhaal vertellen, hoe concreet de beelden ook zijn. De beelden moeten een beleving zijn en moet mogelijk de diepte ingaan.
Fotograferen is kijken, kijken, kijken, voelen, nog eens kijken, je afvragen wat je ziet en dan op het juiste moment... klik. Niet voor niets word ik vanuit deze blik regelmatig gevraagd voor het maken van een rouwreportage en fotografeer ik, als vrijwilliger, voor de stichting Make a Memory. Bij deze vorm van fotografie komt het nadrukkelijk aan op het kunnen weergeven van de liefde, het verdriet, de acceptatie en het gevecht.
Naast het portretten en reportagewerk ben ik gespecialiseerd in 360 graden fotografie. Een vorm van fotografie die niet zozeer de mens fotografeert maar de omgeving van de mens. Het huis, het hotel, het bedrijf of de school. Ik heb ontdekt dat het maken van beelden die in eerste instantie wat technisch lijken zich ook nadrukkelijk onderscheiden door mijn manier van fotograferen. De vraag bijvoorbeeld bij het maken van een 360 graden foto van een bedrijf of restaurant vereist dezelfde gevoeligheid om te kunnen begrijpen wat het gebouw je wil zeggen. Natuur, architectuur en stedenbouwkundige (360) graden foto’s maken daarom steeds meer deel uit van mijn werkveld.